- skląć
- dk Xc, sklnę, sklniesz, sklnij, sklął, sklęła, sklęli, sklęty«klnąc zwymyślać kogoś»
Skląć kogoś od ostatnich.
Słownik języka polskiego . 2013.
skląć
Look at other dictionaries:
skląć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Va, sklnę, sklnie, sklnij, sklął, sklęli, sklęty {{/stl 8}}{{stl 7}} klnąc, obrzucić kogoś obelgami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skląć kogoś od najgorszych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skląć — kogoś od ostatnich, od najgorszych zob. zwymyślać … Słownik frazeologiczny
gorszy — Najgorszy leń, łotr, oszust itp. jakiego (kiedykolwiek) ziemia nosiła zob. nosić 2. Zwymyślać, skląć kogoś, nawymyślać, wymyślać komuś od najgorszych zob. zwymyślać … Słownik frazeologiczny
ostatni — 1. podn. Do ostatniego tchnienia «do śmierci»: (...) dochowa wierności do ostatniego tchnienia... T. Parnicki, Orły. 2. Do ostatniej koszuli «do wyczerpania całych zasobów np. pieniężnych»: (...) to anioł nie człowiek, gdy ktoś w potrzebie,… … Słownik frazeologiczny
zwymyślać — Zwymyślać, skląć kogoś, nawymyślać, wymyślać komuś od ostatnich, od najgorszych «bardzo ostro kogoś skarcić, karcić, używając obelżywych, obraźliwych słów»: Chciał wbiec za nią, cisnąć jej w twarz jej dziesięć franków, zwymyślać od ostatnich. B.… … Słownik frazeologiczny
nabluzgać — dk I, nabluzgaćam, nabluzgaćasz, nabluzgaćają, nabluzgaćaj, nabluzgaćał posp. «obrzucić kogoś przekleństwami, wyzwiskami; skląć kogoś» Ordynarnie komuś nabluzgać … Słownik języka polskiego
nakląć — dk Xc, nakląćklnę, nakląćklniesz, nakląćklnij, klął, nakląćklęła, nakląćklęli, nakląćkląwszy «powiedzieć wiele przekleństw, nawymyślać komuś ordynarnie, obelżywie; zwymyślać» Nakląć na kogoś w złości. nakląć się «wiele razy kogoś skląć; zmęczyć… … Słownik języka polskiego
obsobaczyć — dk VIb, obsobaczyćczę, obsobaczyćczysz, obsobaczyćbacz, obsobaczyćczył, obsobaczyćczony obsobaczać ndk I, obsobaczyćam, obsobaczyćasz, obsobaczyćają, obsobaczyćaj, obsobaczyćał, obsobaczyćany, posp. «obrzucić kogoś wyzwiskami, przekleństwami,… … Słownik języka polskiego
ostatni — 1. «znajdujący się na końcu; kończący jakiś cykl, szereg, jakąś serię itp.; taki, po którym nie będzie innego» Ostatni z rodu. Ostatni szereg. Ostatni seans. Ostatni pociąg. Ostatnie egzemplarze książki. ∆ praw. Ostatnia instancja «instancja… … Słownik języka polskiego
spiorunować — dk IV, spiorunowaćnuję, spiorunowaćnujesz, spiorunowaćnuj, spiorunowaćował, spiorunowaćowany 1. rzad. «obezwładnić, porazić kogoś jak piorunem» ◊ Spiorunować kogoś wzrokiem, spojrzeniem «spojrzeć na kogoś groźnie, karcąco, z naganą; zgromić… … Słownik języka polskiego
