skomponować

skomponować
dk IV, \skomponowaćnuję, \skomponowaćnujesz, \skomponowaćnuj, \skomponowaćował, \skomponowaćowany
«stworzyć dzieło sztuki, zwłaszcza utwór muzyczny; ułożyć, zestawić z elementów jakąś całość»

Skomponować muzykę do tekstu wiersza.

Skomponować obraz z mozaiki.

Skomponować utwór na skrzypce.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • skomponować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}komponować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • komponować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, komponowaćnuję, komponowaćnuje, komponowaćany {{/stl 8}}– skomponować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tworzyć dzieło sztuki, zwłaszcza utwór muzyczny :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • papier — 1. pot. Być na wariackich papierach; mieć wariackie papiery a) «mieć dokumenty stwierdzające ograniczoną poczytalność na skutek choroby psychicznej, być uznawanym za chorego psychicznie»: Justce wszystko wolno, bo była w zakładzie i ma „wariackie …   Słownik frazeologiczny

  • akompaniament — m IV, D. u, Ms. akompaniamentncie zwykle blm «partia instrumentalna towarzysząca głównej partii melodycznej wykonywanej przez głos solowy, instrument, chór lub orkiestrę; wykonywanie takiej partii» Akompaniament fortepianowy do pieśni.… …   Słownik języka polskiego

  • dokomponować — dk IV, dokomponowaćnuję, dokomponowaćnujesz, dokomponowaćnuj, dokomponowaćował, dokomponowaćowany dokomponowywać ndk VIIIa, dokomponowaćowuję, dokomponowaćowujesz, dokomponowaćowuj, dokomponowaćywał, dokomponowaćywany 1. «skomponować dodatkowo,… …   Słownik języka polskiego

  • kwintet — m IV, D. u, Ms. kwintetecie; lm M. y 1. muz. «utwór muzyczny skomponowany na pięć instrumentów, pięć głosów» Skomponować kwintet fortepianowy, smyczkowy. 2. muz. «zespół złożony z pięciu instrumentalistów lub wokalistów» Kwintet wokalny. Grać w… …   Słownik języka polskiego

  • opera — ż IV, CMs. operze; lm D. oper 1. «sceniczny dramat muzyczny, złożony z partii wokalnych, instrumentalnych, wstawek baletowych i niekiedy partii mówionych, wykonywany przez śpiewaków, tancerzy i orkiestrę» Opera poważna. Opera komiczna. Opera… …   Słownik języka polskiego

  • papier — m IV, D. u, Ms. papiererze; lm M. y 1. «materiał w postaci wstęgi lub arkuszy otrzymywany w wyniku procesu produkcyjnego z włókien, głównie roślinnych, z odpowiednimi dodatkami» Papier pakowy, listowy, rysunkowy, afiszowy, nutowy, maszynowy,… …   Słownik języka polskiego

  • polonez — m IV, D. a, Ms. polonezzie; lm M. y 1. B.=D. a. M. «polski taniec narodowy uroczysty, poważny, o takcie trójmiarowym i umiarkowanym tempie, tańczony parami w chodzonym korowodzie, w XVIII w. rozpowszechniony w całej Europie; utwór muzyczny… …   Słownik języka polskiego

  • popełnić — dk VIa, popełnićnię, popełnićnisz, popełnićnij (popełnićełń), popełnićnił, popełnićniony popełniać ndk I, popełnićam, popełnićasz, popełnićają, popełnićaj, popełnićał, popełnićany 1. «dopuścić się czegoś złego, zrobić coś złego» Popełnić… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”