skrupić się

dk VIa, \skrupić siępi się, \skrupić siępił się - skrupiać się ndk I, \skrupić siępia się, \skrupić sięają się, \skrupić sięał się

«spaść na kogoś, skupić się na kimś, obciążyć kogoś (zwykle o niesłusznej karze, o złych skutkach czegoś)»

Ktoś zawinił, a skrupiło się na mnie.

Cała jego złość skrupiła się na koledze.