skubać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, skubaćbię, skubaćbie, skubaćany {{/stl 8}}– skubnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, skubaćnę, skubaćnie, skubaćnij, skubaćnął skubaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pociągać za… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skubać się – skubnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skubać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skubać się po brodzie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} skubać nawzajem jeden drugiego : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skubnąć — → skubać … Słownik języka polskiego
скубу — драть (за волосы); ощипывать (птицу) , инф. скусть, калужск., скубти, южн., скубить, курск., псковск., смол., скубсти, сарат.; укр. скубу, скубти, скубсти, блр. скубу, скусць, цслав. скубѫ, болг. скубя деру, рву; ощипываю (Младенов 587),… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… … Słownik języka polskiego
pierze — n I zwykle blm 1. «pióra i puch pokrywające ptaka; upierzenie» Białe, szare, pstre pierze. Gęsi gubiły, roniły pierze. ◊ pot. Ni (to) z pierza, ni (to) z mięsa; ani z pierza, ani z mięsa «pogardliwie o człowieku, o którym nie można powiedzieć nic … Słownik języka polskiego
poskubywać — ndk VIIIa, poskubywaćbuję, poskubywaćbujesz, poskubywaćbuj, poskubywaćywał, poskubywaćywany 1. «skubać, pociągać coś, kogoś od czasu do czasu, z przerwami» Co chwila poskubywał wąsy, baki. 2. «o zwierzętach: skubiąc jeść coś po trochu, od czasu… … Słownik języka polskiego
poszczypywać — ndk VIIIa, poszczypywaćpuję, poszczypywaćpujesz, poszczypywaćpuj, poszczypywaćywał, poszczypywaćywany 1. «szczypać od czasu do czasu, wielokrotnie; szczypać ukradkiem» Poszczypywać dziewczęta. przen. «sprawiać wrażenie czegoś kłującego, piekącego … Słownik języka polskiego
skubanie — ↨ skubanie się n I rzecz. od skubać (się) … Słownik języka polskiego
sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… … Słownik języka polskiego
