- skupić
- Idk VIa, \skupićpię, \skupićpisz, skup, \skupićpił, \skupićpiony - skupiać ndk I, \skupićam, \skupićasz, \skupićają, \skupićaj, \skupićał, \skupićany1. «zgromadzić, zebrać razem w jednym miejscu, w jednej grupie; umieścić coś ciasno, jedno przy drugim»
Skupić w jednym miejscu rozbiegane dzieci.
Skupić rozproszone szeregi.
Skupił gości przy stole.
∆ fiz. Soczewka skupiająca «soczewka mająca właściwość ogniskowania promieni światła w jednym punkcie»2. «ześrodkować coś, skoncentrować, zespolić; stać się ośrodkiem czegoś»Skupiać władzę w swoim ręku.
Skupić wszystkie siły w jakimś działaniu.
◊ Skupić myśli «opanować roztargnienie, zacząć intensywnie myśleć; zebrać myśli»◊ Skupić uwagę (na czymś) «natężyć uwagę, uważnie zacząć patrzeć, obserwować coś, słuchać czegoś»◊ Skupiać na sobie uwagę «być ośrodkiem zainteresowania wielu osób, zwrócić na siebie uwagę»skupić się - skupiać się1. strona zwrotna czas. skupić - skupiać w zn. 1Dzieci skupiły się wokół matki.
Młodzież skupiała się w grupki.
2. «zostać skupionym; ześrodkować się, zogniskować si껯ycie rodzinne skupiało się w kuchni.
Handel skupiał się w śródmieściu.
3. «skoncentrować na czymś myśli, uwagę, intensywnie, pilnie o czymś myśleć»Skupiać się przed egzaminem.
Skupić się nad odpowiedzią.
Skupił się i zaczął pracować.
IIdk VIa, \skupićpię, \skupićpisz, skup, \skupićił, \skupićpiony - skupować ndk IV, \skupićpuję, \skupićpujesz, \skupićpuj, \skupićował, \skupićowany«zgromadzić kupując»Spółdzielnie ogrodnicze skupują produkty rolne od rolników.
Słownik języka polskiego . 2013.