- słoń
- m I, DB. słonia; lm M. słonie, D. słoni«zwierzę z rodziny o tej samej nazwie (Elephantidae), z rzędu trąbowców, największy roślinożerny ssak lądowy o masywnej budowie ciała, pokrytego bezwłosą, pomarszczoną skórą, o słupowatych nogach, głowie z długą chwytną trąbą, będącą narządem powonienia i z 2 potężnymi siekaczami w szczęce górnej, rosnącymi przez całe życie, zwanymi potocznie kłami (dostarczającymi tzw. kości słoniowej); do dziś utrzymały się 2 gatunki: słoń afrykański i słoń indyjski; w lm rodzina tych ssaków»
Polowanie na słonie.
∆ zool. Słoń morski «Mirounga leonina, największy przedstawiciel rodziny fok, różniący się od innych fok naroślą na nosie»◊ Robić z muchy słonia «wyolbrzymiać coś»◊ Słoń w składzie porcelany «o kimś niezgrabnym, niezręcznym»przen. «człowiek o potężnej budowie, ociężały, otyły, niezgrabnie się poruszający»‹tur.›
Słownik języka polskiego . 2013.