- słup
- m IV, D. -a, Ms. \słuppie; lm M. -y1. «pionowy element konstrukcyjny budowli mający kształt walca lub graniastosłupa; także bal, belka itp. wolno stojące, stosowane do zawieszania czegoś, np. przewodów elektrycznych, telefonicznych»
Słup betonowy, drewniany, kamienny.
Słup telefoniczny, elektryczny.
Słupy mostu, ganku.
Słup graniczny.
Słupy podpierające sklepienie w kopalni.
Mieć nogi jak słupy.
◊ Postawić oczy w słup; oczy komuś stanęły w słup, słupem «obrócić oczy ku górze i utkwić w czymś nieruchomo wzrok, zwykle na skutek przerażenia, zdumienia; ktoś obrócił oczy ku górze»2. «warstwa, smuga czegoś, zwykle gazu lub cieczy, formujące się pionowo»Słupy kurzu, dymu, pary.
Woda przy falochronie tryskała słupami w górę.
Po wybuchach wytryskiwały słupy ognia i ziemi.
3. «ciecz wypełniająca pionowe naczynie, rurkę jakiegoś przyrządu; słupek»Ciśnienie 770 mm słupa rtęci.
4. geol. «jedna z postaci ukształtowania minerałów, np. soli, bazaltu, w postaci pionowego wieloboku»◊ Zamienić się w słup soli «znieruchomieć z wielkiego zdumienia»
Słownik języka polskiego . 2013.