- słynny
- \słynnynni, \słynnynniejszy«słynący z czegoś, szeroko znany, sławny»
Słynna bitwa.
Słynne obrazy, dzieła.
Słynne na cały świat wydarzenie.
Słynny z pracowitości, z odwagi, z prawdomówności.
Słynny pianista.
Słownik języka polskiego . 2013.
słynny
Look at other dictionaries:
słynny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, słynnynni, słynnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który z czegoś słynie, jest powszechnie znany; sławny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słynny artysta, sportowiec, uwodziciel. Słynna powieść. Słynny film. Słynny w okolicy.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ubrać — dk IX, ubiorę, ubierzesz, ubierz, ubrał, ubrany ubierać ndk I, ubraćam, ubraćasz, ubraćają, ubraćaj, ubraćał, ubraćany 1. «włożyć na kogoś albo na coś ubranie, obuwie, nakrycie głowy itp.; odziać» Ubierać dziecko, lalkę. Ubrać kogoś w nową… … Słownik języka polskiego
Контский Ап. — (Katski) Аполлинарий (23 X 1825, Краков 29 VI 1879, Варшава) польский скрипач, композитор, дирижёр и общественный деятель. Отец К., музыкант любитель, составил из своих детей группу концертирующих вундеркиндов . К. выступал с 4 лет с… … Музыкальная энциклопедия
apollo — m I, DB. apollolla 1. Apollo m I a. m IV, DB. apollollina, Ms. apollollinie, blm «w mitologii greckiej: bóg słońca, opiekun sztuk pięknych, słynny z urody» 2. lm M. apolloowie, DB. apollollów «mężczyzna o wybitnej urodzie» 3. zool. Niepylak… … Słownik języka polskiego
kaznodzieja — m odm. jak ż I, DCMs. kaznodziejaei; lm M. kaznodziejaeje, DB. kaznodziejaejów «duchowny wygłaszający kazania» Znany, słynny kaznodzieja. przen. «człowiek lubiący prawić morały» … Słownik języka polskiego
matador — m IV, DB. a, Ms. matadororze; lm M. matadororzy, DB. ów «główny zapaśnik korridy, zadający bykowi śmiertelny cios szpadą» Słynny matador hiszpański. Muleta, szpada matadora. Popisy matadora na arenie. przen. (często iron.) «wybitna osobistość,… … Słownik języka polskiego
pieśniarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. «śpiewak, wykonawca pieśni, piosenek, piosenkarz» Słynny, znakomity pieśniarz. Występy znanych pieśniarzy. 2. «muzyk komponujący pieśni, poeta tworzący pieśni, autor pieśni» Pieśniarze greccy. Pieśniarz starej… … Słownik języka polskiego
sławny — sławnyni, sławnyniejszy «mający sławę, rozgłos, słynący z czegoś; słynny, głośny» Sławni ludzie. Sławni uczeni. Sławna aktorka. Ktoś sławny z bohaterskiego czynu … Słownik języka polskiego
tenor — m IV, Ms. tenororze 1. D. u; lm M. y, B.=M. «najwyższy głos męski» Tenor liryczny, dramatyczny. Śpiewać tenorem. ∆ Tenor bohaterski «bardzo silny głos tenorowy» 2. DB. a; lm M. tenororzy, DB. ów «śpiewak o takim głosie» Solistą koncertu był… … Słownik języka polskiego
zbójnik — m III, DB. a, N. zbójnikkiem; lm M. zbójnikicy, DB. ów «w okresie pańszczyźnianym (w XVII XIX w.): członek góralskiej bandy rozbójniczej, według ludowych opowieści i legend występujący jako obrońca uciśnionych, biednych górali» Słynny zbójnik… … Słownik języka polskiego
