Mieć sparaliżowaną rękę.
Być sparaliżowanym na skutek kontuzji.
Strach sparaliżował kogoś.
Stał sparaliżowany bezsilnością.
Sparaliżować plany wroga.
Mróz sparaliżował komunikację.
Słownik języka polskiego . 2013.
sparaliżować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}paraliżować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porazić — dk VIa, porazićrażę, porazićzisz, porazićraź, porazićził, porazićrażony porażać ndk I, porazićam, porazićasz, porazićają, porazićaj, porazićał, porazićany 1. «zahamować nagle działanie pewnych narządów, ośrodków, członków ciała, spowodować ich… … Słownik języka polskiego
zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… … Słownik języka polskiego
paraliżować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ia, paraliżowaćżuje, paraliżowaćany {{/stl 8}}– sparaliżować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować unieruchomienie części lub całości ciała na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
