- spiec
- dk XI, spiekę, spieczesz, spiecz, spiekł, spieczony, spiekłszy - spiekać ndk I, \spiecam, \spiecasz, \spiecają, \spiecaj, \spiecał, \spiecany1. «zbyt mocno opalić, osmalić, przypiec, wysuszyć; zrumienić coś; oparzyć»
Spiec twarz na słońcu.
Placek spieczony od spodu.
Wargi spieczone gorączką.
◊ Spiec raka, raczka «zaczerwienić się, zwykle pod wpływem zawstydzenia»2. częściej ndk, techn. «ogrzać rozdrobnioną, sproszkowaną substancję prawie do temperatury topnienia, bez doprowadzania jej do stanu ciekłego, celem sklejenia poszczególnych ziaren w porowatą masę»spiec się - spiekać się1. «zbyt mocno się opalić, zarumienić, wysuszyć; oparzyć się»Spiec się na słońcu.
2. częściej ndk, techn. «o kawałkach węgla, grudkach rudy itp.: złączyć się w większe bryły pod wpływem wysokiej temperatury»
Słownik języka polskiego . 2013.