- spoić
- I→ I spajaćIIdk VIa, spoję, spoisz, spój, spoił, spojonypot. «nadmiernie uraczyć alkoholem, uczynić pijanym; upić, spić»spoić się rzad. «nadużyć alkoholu; upić się, spić się»
Słownik języka polskiego . 2013.
spoić
Look at other dictionaries:
spoić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}spajać I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}spoić II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}spajać II {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spajać — I ndk I, spajaćam, spajaćasz, spajaćają, spajaćaj, spajaćał, spajaćany spoić dk VIa, spoję, spajaćisz, spój, spajaćił, spojony «łączyć ściśle różne przedmioty lub ich elementy, często za pomocą substancji twardniejącej, zlepiającej (np. kleić,… … Słownik języka polskiego
spajać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, spajaćam, spajaća, spajaćają, spajaćany {{/stl 8}}– spoić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, spoję, spoi, spój, spojony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć dokładnie na stałe… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
popoić — dk VIa, popoićpoję, popoićisz, popoićpój, popoićił, popoićpojony 1. «spoić (alkoholem) jednego po drugim, spoić wielu» Popoić wszystkich gości. Spali popojeni do rana. 2. «napoić większą liczbę osób lub zwierząt; zająć się przez pewien czas… … Słownik języka polskiego
pospajać — dk I, pospajaćam, pospajaćasz, pospajaćają, pospajaćaj, pospajaćał, pospajaćany «spoić, złączyć spoiwem pewną ilość czegoś albo spoić coś w kilku, w wielu miejscach» Murek z kamieni pospajanych gliną. Rynny pospajane w wielu miejscach … Słownik języka polskiego
stopić — dk VIa, stopićpię, stopićpisz, stop, stopićpił, stopićpiony stapiać ndk I, stopićam, stopićasz, stopićają, stopićaj, stopićał, stopićany 1. «zamienić ciało stałe w płynne przez ogrzanie do temperatury topnienia; doprowadzić do stanu ciekłego,… … Słownik języka polskiego
паять — паяю, укр. паяти, др. русск. паяти ковать (?). Обычно связывают с цслав. съпоити связать, спаять , сербохорв. спо̀jити, спо̏jи̑м соединять, спаивать , словен. spojiti, spojim – то же, чеш. pojiti, spojiti соединить , польск. spoic – то же, spoj… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
drucik — m III, D. a, N. drucikkiem; lm M. i zdr. od drut w zn. 1 Drucik wolframowy. Cienki drucik. Spoić, umocnić, owiązać co drucikiem … Słownik języka polskiego
ogniwo — n III, Ms. ogniwowie; lm D. ogniwoiw 1. «jedno z kółek tworzących łańcuch; element, pierścień łączący coś; spojenie» Ogniwo łańcucha. Przerwać, połączyć, spoić ogniwa. Ogniwo pęka, rwie się. przen. «to, co łączy, jednoczy kogoś lub coś; więź»… … Słownik języka polskiego
pokleić — dk VIa, pokleićkleję, pokleićkleisz, pokleićklej, pokleićił, pokleićklejony «klejąc wykonać kilka rzeczy lub klejąc spoić jedną rzecz w wielu miejscach; posklejać» Pokleić pudełka. Pokleić połamane krzesło … Słownik języka polskiego
