- spryciarz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -ypot. «człowiek sprytny, obrotny, umiejący sobie radzić w życiu»
Słownik języka polskiego . 2013.
spryciarz
Look at other dictionaries:
spryciarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna, chłopiec, obrotny, sprytny, dobrze radzący sobie w życiu; wyga, lawirant : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ten spryciarz to zawsze wybrnie z każdej sytuacji. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spryciarz — Sprytny lub mąry mężczyzna Eng. A smart or clever man … Słownik Polskiego slangu
latarnik z głową — spryciarz … Słownik gwary warszawskiej
ancymonek — m III, DB. ancymoneknka, N. ancymoneknkiem; lm M. ancymoneknki, DB. ancymoneknków żart. «gagatek, nicpoń, spryciarz» ‹?› … Słownik języka polskiego
baciar — m IV, DB. a, W. baciararze (reg. u), Ms. baciararze; lm M. y, DB. ów reg. «łobuz, ulicznik, spryciarz, ziółko; batiar» Lwowskie baciary. Ja ci pokażę, baciaru! ‹z węg.› … Słownik języka polskiego
cwaniak — m III, DB. a, N. cwaniakkiem; lm M. ci cwaniakacy, te i, DB. ów posp. «człowiek przebiegły, chytry, radzący sobie w każdej sytuacji, nawet czyimś kosztem; spryciarz» … Słownik języka polskiego
filut — m IV, DB. a, Ms. filutucie; lm M. y, DB. ów «figlarz, frant, spryciarz» Chytry, przebiegły filut. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
frant — m IV, DB. a, Ms. frantncie; lm M. te y, ci owie (frantnci), DB. ów 1. hist. «w dawnej Polsce: wędrowny komediant, błazen» Dowcipny, zabawny frant. 2. przestarz. «człowiek chytry, przebiegły, filut, łgarz, oszust, spryciarz, cwaniak» Frant kuty na … Słownik języka polskiego
knajak — m III, DB. a, N. knajakkiem; lm M. te i, ci knajakacy, DB. ów gw. miejska «włóczęga, ulicznik, spryciarz, cwaniak» … Słownik języka polskiego
kombinator — m IV, DB. a, Ms. kombinatororze; lm M. kombinatororzy, DB. ów pot. «człowiek sprytnie przeprowadzający jakieś interesy, często niezbyt uczciwe; spryciarz, spekulant» … Słownik języka polskiego
