spytać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pytać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spytać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pytać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pytać się – spytać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co pytać I – spytać: Pytać się o godzinę, o miejsce postoju, o rodzinę. Trzeba spytać się o drogę do miasta. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
popytać — dk I, popytaćam, popytaćasz, popytaćają, popytaćaj, popytaćał «spytać wielu, spytać jednego po drugim; pytając kolejno, dowiedzieć się czegoś; wywiedzieć się» Popytać ludzi, co o tym sądzą. Popytać uczniów na egzaminie. Popytać przechodniów o… … Słownik języka polskiego
golenie — pot. żart. Następny do golenia «kolejny, następny w kolejności»: – Dobrze (...) następny do golenia? – Ja chciałam spytać o jedną rzecz. Czy felieton zawsze musi być złośliwy? Roz bezp 1997 … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
zebrać się — 1. Zebrać się na odwagę «zdecydować się na coś, na co wcześniej nie miało się śmiałości»: Zebrała się na odwagę i weszła do dyżurki. Przeprosiła, że przeszkadza, ale musi o coś spytać. M. Gretkowska, Podręcznik. 2. Zebrać się w sobie a) «naprężyć … Słownik frazeologiczny
zbierać się — 1. Zebrać się na odwagę «zdecydować się na coś, na co wcześniej nie miało się śmiałości»: Zebrała się na odwagę i weszła do dyżurki. Przeprosiła, że przeszkadza, ale musi o coś spytać. M. Gretkowska, Podręcznik. 2. Zebrać się w sobie a) «naprężyć … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego