- srogo
- srożejprzysłów. od srogia) w zn. 1:
Brwi srogo zmarszczone.
Srogo kogoś ukarać.
b) w zn. 2:Mróz srogo szczypał w uszy.
Słownik języka polskiego . 2013.
srogo
Look at other dictionaries:
srogo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., srożej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. srogi: Srogo popatrzeć na kogoś. Mróz srogo trzymał. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
litość — ż V, DCMs. litośćści, blm «uczucie żalu nad kimś, współczucie dla kogoś, chęć przyjścia mu z pomocą» Litość dla sierot. Budzić litość. Okazać komuś litość. Powodować się litością. Pomóc komuś z litości. Nie mieć nad kimś litości. Zdjęty litością … Słownik języka polskiego
okrutnie — okrutnieej 1. «w sposób okrutny; srogo, bezlitośnie» Traktować kogoś okrutnie. Obejść się okrutnie z kimś. 2. przestarz. «bardzo, niezmiernie; ogromnie, wielce» Lubić się okrutnie … Słownik języka polskiego
obchodzić się – obejść się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} traktować kogoś w jakiś sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obchodzić (obejść) się z kimś dobrze, litościwie, srogo, jak z dorosłym. Obeszli się z nim niegrzecznie w urzędzie. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
