Srogi władca.
Srogi gniew.
Srogi rozkaz.
Sroga kara.
Srogie prawo, rozporządzenie, przepisy.
Srogi wychowawca.
Srogi mróz.
Srogie cierpienia.
Słownik języka polskiego . 2013.
srogi — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, srodzy, sroższy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} surowy, ostry, groźny, bezwzględny, okrutny, drakoński : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sroga mina. Srogi los. Srogi szef. {{/stl 10}}{{stl 20}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nasrożyć — dk VIb, nasrożyćżę, nasrożyćżysz, nasrożyćsroż, nasrożyćżył, nasrożyćżony 1. «nadać srogi wygląd» Nasrożyć czoło. Nasrożona mina. 2. «nastroszyć, zwykle dla nadania sobie srogiego wyglądu, z gniewu itp.» Nasrożyć brwi. nasrożyć się «przybrać… … Słownik języka polskiego
сорога — I сорога I плотва, Cyprinus rutilus , арханг., олонецк., тоб. (Даль). Обычно считается заимств. из распространенной фин. уг. семьи слов, представленной в фин. särki плотва , вепс. särg, саам. særgge, морд. м. särgä, э. särgе – то же, мар. šеrеŋе … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
строгий — строг, строга, строго, укр. строгий, болг. строг, сербохорв. стро̏г, словен. strȏg, чеш. strohy краткий, сжатый; строгий, сухой , польск. srogi жестокий . Русск. слово обычно считается заимств. из польск., а вся эта группа слов сближается со… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
въсрожити — (1) ?: Игорь къ Дону вои ведетъ! Уже бо бѣды его пасетъ птиць по дубію; влъци грозу въсрожатъ по яругамъ... 9. Поправки: върожать (И. Снигирев), ворожать (Ф. Е. Корш), въгражать (Вс. Ф. Миллер), въсрашають, восорошають (А. А. Потебня, А. С. Орлов … Словарь-справочник "Слово о полку Игореве"
Болеслав II Рогатка — Болеслав II «Лысый» или «Рогатка» польск. Bolesław II Rogatka или польск. Bolesław II Łysy … Википедия
cerber — m IV, DB. a, Ms. cerbererze; lm M. y 1. Cerber blm «mitologiczny pies trzygłowy strzegący bram Hadesu» 2. lm DB. ów żart. «srogi, czujny dozorca, człowiek śledzący kogoś, krępujący jego swobodę działania» 3. lm B. y szt. «rzeźba, rysunek,… … Słownik języka polskiego
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza … Słownik języka polskiego
marsowaty — przestarz. «groźny, nasrożony, srogi» … Słownik języka polskiego
