stypendium

stypendium
n VI; lm M. \stypendiumdia, D. \stypendiumdiów
«okresowa pomoc finansowa z funduszów państwowych, społecznych lub prywatnych, głównie dla studentów, uczniów, pracowników nauki i artystów»

Stypendium imienia znanej śpiewaczki.

Stypendia dla wyróżniających się uczniów.

Otrzymać, uzyskać, dostać stypendium.

Przyznać, dać komuś stypendium.

∆ Stypendium fundowane «stypendium przyznawane studentom przez zakład pracy, zobowiązujące ich do kilkuletniej pracy w tym zakładzie po ukończeniu studiów»
‹z łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • stypendium — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. stypendiumdia {{/stl 8}}{{stl 7}} środki finansowe przyznawane przez instytucję osobie uczącej się, prowadzącej działalność artystyczną lub naukową na określony czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stypendia zagraniczne.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stypendialny — «związany ze stypendium; stanowiący stypendium» Fundusz stypendialny. Komisja stypendialna …   Słownik języka polskiego

  • chcący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. chcieć (p.) chcący w użyciu rzecz. «ten, kto czegoś chce; człowiek chętny» Stypendium dla chcących się uczyć. □ Dla chcącego (nie ma) nic trudnego. chcący w użyciu przysłów., rzad. «z rozmysłem, naumyślnie»… …   Słownik języka polskiego

  • cofać — ndk I, cofaćam, cofaćasz, cofaćają, cofaćaj, cofaćał, cofaćany cofnąć dk Va, cofaćnę, cofaćniesz, cofaćnij, cofaćnął, cofaćnęła, cofaćnęli, cofaćnięty, cofaćnąwszy 1. «powodować ruch kogoś, czegoś ku tyłowi; posuwać, pociągać wstecz; zawracać»… …   Słownik języka polskiego

  • fundator — m IV, DB. a, Ms. fundatororze; lm M. fundatororzy, DB. ów 1. «twórca fundacji, założyciel instytucji o znaczeniu społecznym, inicjator budowy kościoła, klasztoru, szpitala itp., dostarczający na nie środków materialnych» Fundator stypendium. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • ile — 1. m. os. ilu; DCMs. ilu, N. iloma a. ilu «zaimek, najczęściej pytajny, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich albo zastępujący ich połączenia z rzeczownikami» Ile stron ma ta książka? Na ilu szpaltach trzeba wprowadzić poprawki? Z …   Słownik języka polskiego

  • korzystać — ndk I, korzystaćam, korzystaćasz, korzystaćają, korzystaćaj, korzystaćał «odnosić, osiągać korzyści, mieć pożytek, zysk z czegoś; użytkować, wyzyskiwać coś, używać czegoś» Korzystać ze stypendium, z zasiłku. Korzystać z czyjegoś doświadczenia,… …   Słownik języka polskiego

  • może — 1. forma 3. os. lp czasu teraźniejszego czas. móc (p.) 2. «partykuła nadająca całej wypowiedzi lub jej części odcień przypuszczenia, ewentualności w wyborze, wahania, wątpliwości, osłabienia kategoryczności» Może wreszcie skończy studia. Chmurzy… …   Słownik języka polskiego

  • skromny — skromnyni, skromnyniejszy 1. «nie wyzywający, powściągliwy, nieśmiały w stosunku do osób odmiennej płci; będący wyrazem takiego usposobienia, zachowania» Skromna dziewczyna. Skromny chłopiec. Skromna mina. Skromny w zachowaniu. 2. «nie dbający o… …   Słownik języka polskiego

  • specjalizacyjny — przym. od specjalizacja (zwykle w zn. 2) Stypendium specjalizacyjne. Egzamin specjalizacyjny …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”