sycić

ndk VIa, \sycićcę, \sycićcisz, syć, \sycićcił, \sycićcony

1. «czynić sytym, karmić do syta; nasycać»

Sycąca potrawa.

◊ książk. Sycić głód «zaspokajać głód»

◊ Sycić czymś wzrok, oczy, uszy «patrzeć na coś, słuchać czegoś do woli, do syta; napawać się czymś»

przen. «wzmacniać, krzepić, podniecać»

Sycić serce nadzieją na coś.

2. «o świetle, zapachu itp.: przenikać, napełniać coś, przesycać; także: zaprawiać coś czymś»

∆ Sycić miód «przerabiać miód pszczeli na pitny»

sycić się «nasycać się, karmić się; jeść»

Sycił się wyłącznie mięsem.

przen. «przyjmować coś chętnie, wchłaniać w siebie, upajać się czymś»

Sycić się nowinami.

Sycić się zapachem kwiatów.