burczeć

burczeć
ndk VIIb, \burczećczę, \burczećczysz, burcz, \burczećczał, \burczećczeli
1. częściej nieos. pot. «o brzuchu, kiszkach: wydawać charakterystyczny dźwięk, spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu; kruczeć»

Burczy komuś w brzuchu (z głodu).

2. pot. «gderać, zrzędzić»

Burczeć (coś) pod nosem.

Burczeć na dziecko za coś.

Burczał, że mu coś zepsuto.

3. rzad. «o mechanizmach, pociskach itp.: wydawać monotonny, terkotliwy dźwięk»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • burczeć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, burczećczę, burczećczy, burczećczał, burczećczeli {{/stl 8}}– burknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, burczećnę, burczećnie, burczećnij, burczećnął, burczećnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} odzywać się zdawkowo, w sposób… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • бурчать — укр. бурчати бурчать; трясти, бушевать; ворковать , польск. burczec бурчать, ворчать, бранить . Ср. буркать. Звукоподражание. Ср. казах. burk шум от кипения воды (Радлов 4, 1827). Аналогично и в др. языках. Это слово, распространенное на Севере… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Borsig — Übername zu poln. burczec»brummen, knurren, schelten« für einen übellaunigen Menschen. Die Familie des Berliner Industriellen Johann Friedrich August Borsig (19.Jh.) stammt aus Schlesien und nannte sich dort »Burzig« …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • Burczik — Übernamen zu poln. burczec »brummen, knurren, schelten« für einen übellaunigen Menschen …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • Burczyk — Übernamen zu poln. burczec »brummen, knurren, schelten« für einen übellaunigen Menschen …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • burczenie — n I rzecz. od burczeć …   Słownik języka polskiego

  • kruczeć — ndk VIIb, kruczećczy, kruczećczało 1. «wydawać charakterystyczny odgłos spowodowany najczęściej głodem; burczeć» Kruczy komuś w żołądku, w kiszkach, w brzuchu. 2. → krukać …   Słownik języka polskiego

  • sarkać — ndk I, sarkaćam, sarkaćasz, sarkaćają, sarkaćaj, sarkaćał sarknąć dk Va, sarkaćnę, sarkaćniesz, sarkaćnij, sarkaćnął, sarkaćnęła, sarkaćnęli, sarkaćnąwszy 1. «wyrażać głośno niezadowolenie z czegoś; narzekać, utyskiwać» Sarkać na ciężką pracę, na …   Słownik języka polskiego

  • burčyti — ×bur̃čyti, ija, ijo (l. burczeć) intr. 1. Šlv urgzti: Šuo bur̃čija, neik artyn Alk. Ir katė, ant pečiaus tupėdama, pamačius šunį, bur̃čija Sln. 2. Dbk, Jnš burblenti, prieštarauti, niurnėti: Visada bur̃čija ir bur̃čija, jam niekad niekas neįtinka …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • burknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}burczeć I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”