Suknia przepasana szarfą.
Wieniec z szarfami.
Słownik języka polskiego . 2013.
szarfa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. szarfafie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szeroka wstęga, będąca najczęściej ozdobą stroju kobiecego lub elementem galowego umundurowania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mundur przepasany … Langenscheidt Polski wyjaśnień
шарф — род. п. а, польск. szarfa, szarpa военная повязка, пояс . Вероятно, через польск. заимств. из нем. Schärpe шарф , стар. Sсhаrр, также Scharfe – то же (Гримм 8, 2213 и сл.), которое производят из франц. eсhаrре повязка на руке (Клюге Гётце 508 и… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
ШАРФ — а; м. [польск. szarfa повязка, пояс]. 1. Предмет одежды в виде полосы ткани, предохраняющий шею и горло от действия холода. Газовый ш. Мохеровый ш. Вязаный ш. Ш. из шерсти, из шёлка. Ш. с узором. Ш. в полоску. Вязать ш. Носить ш. Завязать,… … Энциклопедический словарь
Шарф — Шарф длинный кусок материи, который обвивают вокруг шеи в утилитарных, эстетических или религиозных целях. Шарф может быть изготовлен из самых разнообразных материй, от ше … Википедия
ШАРФ — (фр. echarpe). 1) род длинной шали из легкой ткани, или же вязаной шерсти, которую носят на шее в предохранение от холода. 2) полоса из галуна, серебра или золота, носимая офицерами вместо кушака или, в прежнее время, через плечо, при походной… … Словарь иностранных слов русского языка
şarf — ( furi), s.n. – Eşarfă, fular; lovitură cu dosul palmei. fr. écharfe, prin intermediul pol. szarfa, rus. šarf (Cihac, II, 386; Sanzewitsch 210). Trimis de blaurb, 09.11.2008. Sursa: DER … Dicționar Român
frędzla — ż I, DCMs. frędzlali; lm D. frędzlali częściej w lm «luźno zwisające nitki lub sznureczki, często łączone po kilka, będące zakończeniem brzegów serwet, chustek, firanek itp.» Frędzle dywanu, szala. Szarfa z frędzlami. Obszyć coś frędzlami.… … Słownik języka polskiego
kimono — I n III, Ms. kimononie; lm D. kimonoon 1. «długa, tradycyjna, luźna szata z szerokimi nie wszywanymi rękawami, przepasana szarfą, noszona w Japonii przez kobiety i mężczyzn» Ubrać się w kimono. Chodzić w kimonie. 2. «specjalny krój rękawów nie… … Słownik języka polskiego
opasać — I dk IX, opaszę, opaszesz, opasz, opasaćał, opasaćany opasywać ndk VIIIa, opasaćsuję, opasaćsujesz, opasaćsuj, opasaćywał, opasaćywany 1. «nałożyć pas, obwinąć, obwiązać coś czymś jak pasem» Opasać talię pasem, szarfą. Opasać włosy wstążką. 2.… … Słownik języka polskiego
pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… … Słownik języka polskiego
