szczekać

szczekać
ndk I, \szczekaćam, \szczekaćasz, \szczekaćają, \szczekaćaj, \szczekaćał - szczeknąć dk Va, \szczekaćnę, \szczekaćniesz, \szczekaćnij, \szczekaćnął, \szczekaćnęła, \szczekaćnąwszy
1. «o psie, lisie, szakalu: wydawać krótki, urywany głos; ujadać»

Pies szczekał na obcych.

□ Pies szczeka, karawana idzie dalej.
□ Na biednego zawsze psy szczekają.przen.

Szczekały karabiny maszynowe.

2. tylko ndk, posp. «obmawiać, oczerniać kogoś, szkalować; łgać, kłamać, zmyślać»
3. łow. «o samcu sarny: wydawać głos»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • szczękać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szczękaćam, szczękaća, szczękaćają {{/stl 8}}– szczęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szczękaćnę, szczękaćnie, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} poprzez gwałtowne stykanie ze sobą… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szczekać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szczekaćam, szczekaća, szczekaćają {{/stl 8}}– szczeknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa szczekaćnę, szczekaćnie, szczekaćnij, szczekaćnął {{/stl 8}}{{stl 7}} o psie, lisie, szakalu: wydawać właściwy sobie głos,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szczękać — zębami; zęby szczękają komuś zob. ząb 5 …   Słownik frazeologiczny

  • szczękać — ndk I, szczękaćam, szczękaćasz, szczękaćają, szczękaćaj, szczękaćał szczęknąć dk Va, szczękaćnę, szczękaćniesz, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęła, szczękaćnęli, szczękaćnąwszy «wydawać, powodować szczęk; brzękać, pobrzękiwać» Szczękają… …   Słownik języka polskiego

  • dzwonić [szczękać] zębami — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać mimowolnie (ze strachu lub zimna) dolną szczęką tak, że przy uderzaniu o górną szczękę powstaje charakterystyczny dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzwonić, szczękać zębami z zimna, ze strachu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szczeknąć — → szczekać …   Słownik języka polskiego

  • szczęknąć — → szczękać …   Słownik języka polskiego

  • dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… …   Słownik języka polskiego

  • naszczekiwać — ndk VIIIb, naszczekiwaćkuje, naszczekiwaćkują, naszczekiwaćiwał «o psie: szczekać od czasu do czasu, szczekać z przerwami» We wsi naszczekiwały psy. Pies naszczekiwał na przechodniów …   Słownik języka polskiego

  • щекатить — нагло браниться, ссориться, вздорить , арханг., вологодск. (Даль), щекатый зубастый, бойкий на язык; сварливый , арханг. (Подв.), олонецк. (Кулик.), щекарить злословить, сплетничать , арханг. (Подв.), щекать, щечить говорить громко и быстро,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”