szkiełko — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm D. szkiełkołek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niewielki przedmiot zrobiony ze szkła; płytka szklana ; Szkiełko od zegarka. Szkiełko od lornetki. Szkiełko lampy naftowej. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przedmiotowy — 1. «dotyczący przedmiotu lub przedmiotów, odnoszący się do rzeczy, wytworów produkcji» Nazwy przedmiotowe. Wyobrażenia przedmiotowe. ∆ Katalog przedmiotowy «rodzaj katalogu rzeczowego zawierającego spis dzieł, ułożonego alfabetycznie według… … Słownik języka polskiego
przykrywkowy — przym. od przykrywka ∆ Szkiełko przykrywkowe «szkiełko służące do przykrywania preparatu badanego pod mikroskopem» … Słownik języka polskiego
Janusz Radek — Janusz Dariusz Ra … Deutsch Wikipedia
zmienić — 1. Zmienić skórę «przeobrazić się gruntownie, zmienić poglądy, zwykle ze względów koniunkturalnych»: Nie czuł w sobie nie tylko potrzeby pośpiechu, lecz także strachu ani wściekłości, ani bólu, ani żalu, ani łkania, nic w ogóle, bo musiał… … Słownik frazeologiczny
zmieniać — 1. Zmienić skórę «przeobrazić się gruntownie, zmienić poglądy, zwykle ze względów koniunkturalnych»: Nie czuł w sobie nie tylko potrzeby pośpiechu, lecz także strachu ani wściekłości, ani bólu, ani żalu, ani łkania, nic w ogóle, bo musiał… … Słownik frazeologiczny
imitować — ndk IV, imitowaćtuję, imitowaćtujesz, imitowaćtuj, imitowaćował, imitowaćowany 1. «brać wzór z kogoś lub z czegoś; naśladować, podrabiać, kopiować» Imitować czyjś sposób mówienia, pisania, zachowania się. Szkiełko imitujące brylant. Aktor… … Słownik języka polskiego
mikroskop — m IV, D. u, Ms. mikroskoppie; lm M. y «przyrząd umożliwiający otrzymywanie silnie powiększonych obrazów bardzo małych przedmiotów i ich szczegółów, niedostrzegalnych gołym okiem» Szkiełko mikroskopu. Patrzeć przez mikroskop. Badać, oglądać coś… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
