- szkoda
- ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek»
Niepowetowana, wielka szkoda.
Szkoda materialna, moralna.
Szkoda na zdrowiu, na opinii.
Szkody w ludziach, w sprzęcie.
Doznać szkody.
Narazić kogoś na szkodę.
Ponieść, przynieść, spowodować, wyrządzić, naprawić szkodę.
Wichura narobiła szkód.
∆ Szkody górnicze «szkody gospodarcze wyrządzane wskutek prowadzenia eksploatacji złóż, np. zanik wody w studniach, zapadanie się gruntu, zalanie terenu, zniszczenie zasiewów, dróg»∆ Bez szkody (dla kogoś, dla czegoś) «nie ponosząc szkody; nie wyrządzając szkody komuś, czemuś»∆ Na czyjąś szkodę; ze szkodą dla kogoś, dla czegoś «przynosząc, wyrządzając szkodę komuś, czemuś; w celu szkodzenia komuś, czemuś»□ Mała szkoda - krótki żal.□ Mądry Polak po szkodzie.2. «miejsce w polu, w ogrodzie itp., na którym żeruje lub żerowało zwierzę, tratując, niszcząc zasiewy, plony; straty w zasiewach, plonach itp. spowodowane przez zwierzęta (niekiedy: wynikłe z kradzieży)»Schwytać zwierzę, kozę w szkodzie.
Wygnać krowę ze szkody.
Zająć komuś konia w szkodzie.
Gęsi poszły do kogoś w szkodę.
∆ Szkoda łowiecka «szkoda wyrządzona przez myśliwych na polowaniu (np. zdeptanie uprawy rolnej, postrzelenie zwierzęcia domowego) lub szkoda wyrządzona przez zwierzynę łowną w plonach i uprawach»szkoda w użyciu przysłów. «żal, przykro, że…; należy żałować, jest smutno, przykro»Szkoda, że już się kończą wakacje.
Szkoda mi stąd odchodzić.
Szkoda tego budynku na rozbiórkę.
◊ Szkoda każdej chwili, każdego dnia «nie należy, nie można marnować ani jednej chwili, ani jednego dnia; każda chwila jest cenna, każdy dzień jest drogi»◊ pot. Szkoda słów, zachodu, roboty; szkoda czasu; szkoda marzyć, mówić, gadać; posp. szkoda mrugać «daremne są słowa, starania, praca; nie warto tracić czasu; nie ma co marzyć, mówić; nic z tego nie będzie»
Słownik języka polskiego . 2013.