szlachetnieć

ndk III, \szlachetniećeję, \szlachetniećejesz, \szlachetniećej, \szlachetniećniał, \szlachetniećnieli

1. «stawać się szlachetnym - wspaniałomyślnym, rycerskim, prawym, sprawiedliwym, bezinteresownym; uszlachetniać się»

W obliczu niebezpieczeństwa ludzie szlachetnieli.

2. «stawać się pięknym, subtelnym, harmonijnym, wyrazistym, stylowym; nabierać formy, połysku, blasku, barwy itp.; pięknieć»

Gdy się uśmiecha, jej surowa twarz szlachetnieje.

Kamień szlachetnieje w rękach mistrza.

3. «nabierać lepszej jakości, polepszać się gatunkowo, doskonalić się pod względem cech właściwych»

Dzięki wielu obróbkom materiał szlachetnieje.