- sznur
- m IV, D. -a, Ms. \sznururze; lm M. -y1. «cienki powróz, postronek kręcony albo pleciony z nici lub włókien lnu, konopi, bawełny, jedwabiu itp.»
Cienki, mocny sznur.
Sznur konopny.
Sznur do wieszania bielizny.
Sznur od rolety.
Związać, okręcić coś sznurem.
Naciągać, przeciągać sznur.
Rozplątać, rozsupłać sznur.
∆ Sznur korali, pereł itp. «korale, perły itp. nawleczone na nitkę lub żyłkę, noszone na szyi jako ozdoba»∆ Sznur ciesielski, ogrodniczy «sznur, wzdłuż którego oznacza się linię prostą»∆ Sznur naramienny «ozdobny, pleciony sznur noszony przy galowych mundurach, np. wojskowych, harcerskich, zwykle na jednym ramieniu, wskazujący na stopień lub pełnioną funkcję»∆ anat. Sznur pępkowy → pępowina◊ Pod sznur, jak pod sznur «równo, prosto, po linii naciągniętego sznura»□ Za mundurem panny sznurem.przen. «duża liczba ludzi lub przedmiotów umieszczonych w szeregu, jeden za drugim»Sznur samochodów.
Sznur żurawi.
2. pot. «izolowany przewód służący do połączenia źródła energii elektrycznej z jej odbiornikiem»Sznur od żelazka.
‹niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.