szurać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szuraćam, szuraća, szuraćają {{/stl 8}}– szurnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szuraćnę, szuraćnie, szuraćnij, szuraćnął, szuraćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} posuwać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szuranie — n I rzecz. od szurać … Słownik języka polskiego
szurgać — ndk I, szurgaćam, szurgaćasz, szurgaćają, szurgaćaj, szurgaćał szurgnąć dk Va, szurgaćnę, szurgaćniesz, szurgaćnij, szurgaćnął, szurgaćnęła, szurgaćnęli, szurgaćnąwszy, pot. → szurać w zn. 1 … Słownik języka polskiego
szurgotać — ndk IX, szurgotaćoczę (szurgotaćocę), szurgotaćoczesz (szurgotaćocesz), szurgotaćocz, szurgotaćał → szurać w zn. 1 … Słownik języka polskiego
szurnąć — dk Va, szurnąćnę, szurnąćniesz, szurnąćnij, szurnąćnął, szurnąćnęła, szurnąćnęli szurnąćnąwszy 1. forma dk czas. szurać (p.) 2. pot. «rzucić, posunąć coś szybkim ruchem» Szurnąć krzesło w kąt pokoju. Szurnął książkę na stół … Słownik języka polskiego
poszurać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poszuraćam, poszuraća, poszuraćają {{/stl 8}}{{stl 7}} szurać przez pewien czas (zwykle nogami), wydając charakterystyczny, zgrzytliwy odgłos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poszurać nogami pod stołem. Poszurać torbą po… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szurnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}szurać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}szurnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, szurnąćnę, szurnąćnie, szurnąćnij, szurnąćnął, szurnąćnęli, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rzucić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaszurać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zaszuraćam, zaszuraća, zaszuraćają {{/stl 8}}{{stl 7}} wydać, spowodować powstanie charakterystycznego dźwięku, odgłosu tarcia o siebie jakichś powierzchni, szurgotu; też: zacząć szurać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
