ślemię

n V, D. \ślemięmienia; lm M. \ślemięmiona, D. \ślemięmion

1. «w dawnym budownictwie wiejskim: pozioma belka wzdłuż szczytu dachu, stanowiąca element jego konstrukcji, oparta na pionowych, rozwidlonych u góry słupach, podtrzymująca górne końce krokwi»

2. bud. «poziomy element zamocowany w ościeżnicy, przedzielający skrzydła okienne w oknach wielopoziomowych»