śpieszenie

śpieszenie
↨ śpieszenie się
n I
rzecz. od śpieszyć (się).

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • pośpiech — m III, D. u, blm «szybkie, śpieszne działanie; śpieszenie się» Nerwowy, gorączkowy, ustawiczny pośpiech. Naglić do pośpiechu. Robić coś w pośpiechu, bez pośpiechu …   Słownik języka polskiego

  • pośpiech — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} robienie czegoś szybciej niż normalnie; śpieszenie się, szybkie tempo działania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ubrać się w pośpiechu. Naglić, zmuszać do pośpiechu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”