- śpiewaczka
- ż III, CMs. \śpiewaczkaczce; lm D. \śpiewaczkaczekforma ż. od śpiewak (tylko w zn. 1)
Śpiewaczka sopranowa, kontraltowa.
Śpiewaczka koloraturowa.
Śpiewaczka estradowa, operetkowa, operowa.
Słownik języka polskiego . 2013.
śpiewaczka
Look at other dictionaries:
śpiewaczka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. śpiewaczkaczce; lm D. śpiewaczkaczek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} artystka zajmująca się zawodowo śpiewem (głównie w repertuarze scenicznym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobra,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koloraturowy — przym. od koloratura Aria koloraturowa. Śpiew koloraturowy. ∆ Głos, sopran koloraturowy «głos, sopran nadający się do wykonywania koloratury» ∆ Śpiewaczka koloraturowa «śpiewaczka o głosie koloraturowym» … Słownik języka polskiego
Шимановская-Корвин С. — (Szymanowska Korwin) Станислава (16 VII 1881, Орловка, ныне УССР 8 XII 1938, Варшава) польск. певица (сопрано) и педагог. Сестра комп. К. Шимановского. Училась пению у Й. Козловского во Львове. Дебютировала во Львовском оперном т ре… … Музыкальная энциклопедия
stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę … Słownik frazeologiczny
wydać — 1. Wydać bitwę, wojnę itp. «wystąpić zbrojnie przeciw komuś, zmusić kogoś do podjęcia walki zbrojnej»: Rzymianie zapewne zechcą przed wydaniem bitwy odpocząć po spiesznym marszu, zajmą polankę, a wtedy powstańcy, ukryci w gajach, zajdą im tyły. H … Słownik frazeologiczny
wydawać — 1. Wydać bitwę, wojnę itp. «wystąpić zbrojnie przeciw komuś, zmusić kogoś do podjęcia walki zbrojnej»: Rzymianie zapewne zechcą przed wydaniem bitwy odpocząć po spiesznym marszu, zajmą polankę, a wtedy powstańcy, ukryci w gajach, zajdą im tyły. H … Słownik frazeologiczny
chórzystka — ż III, CMs. chórzystkatce; lm D. chórzystkatek «śpiewaczka występująca w chórze» Chórzystka operetkowa … Słownik języka polskiego
diwa — ż IV, CMs. diwawie; lm D. diw przestarz. «pierwsza śpiewaczka opery lub operetki; ulubiona, słynna aktorka, tancerka; gwiazda» Diwa operetkowa, kabaretowa. ‹wł. z łac.› … Słownik języka polskiego
domorosły — domorosłyośli 1. «taki, który sam się nauczył swego zawodu, nie w szkole; nie kształcony, czasem: prymitywny» Domorosły lekarz. Domorośli krytycy, politycy. Domorosła śpiewaczka. 2. rzad. «wyhodowany w domu, zrobiony w domu» Domorosły koń.… … Słownik języka polskiego
estradowy — estradowywi «odbywający się, grany na estradzie; występujący na estradzie» Widowisko estradowe. Sztuka estradowa. Występy estradowe artystów. Śpiewaczka estradowa. Zespół estradowy … Słownik języka polskiego
