- bzdurzyć
- ndk VIb, \bzdurzyćrzę, \bzdurzyćrzysz, bzdurz, \bzdurzyćrzyłpot. «pleść bzdury, głupstwa; mówić o rzeczach błahych; bredzić, bajać, paplać»
Słownik języka polskiego . 2013.
bzdurzyć
Look at other dictionaries:
bzdurzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz., ndk VIIa, bzdurzyćrzę, bzdurzyć rzy, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówić o rzeczach bezsensownych, opowiadać głupstwa, bzdury; bredzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przestań bzdurzyć. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bzdurzenie — n I rzecz. od bzdurzyć … Słownik języka polskiego
ględzić — ndk VIa, ględzićdzę, ględzićdzisz, ględź, ględzićdził 1. pot. «mówić rozwlekle, nudnie, bez sensu; bzdurzyć, pleść» Ględzić o czymś. Ględził w kółko to samo. Ględził cały wieczór. 2. łow. «o łani: wydawać głos w okresie rykowiska» … Słownik języka polskiego
pleść — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vc, plotę, plecie, pleć, plótł, plotła, pletli, pleciony {{/stl 8}}– upleść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć ze sobą długie i cienkie elementy, przekładając, przeciągając na przemian jeden przez… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
