tkanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. tkankance; lm D. tkankanek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} system komórek o podobnej budowie i pochodzeniu, pełniący określone funkcje w organizmie ludzkim, zwierzęcym lub… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
limfatyczny — limfatycznyni przym. od limfa Płyn limfatyczny. ∆ Naczynia limfatyczne «naczynia rozprowadzające limfę; naczynia chłonne» ∆ Tkanka limfatyczna «siateczkowata tkanka łączna wytwarzająca limfocyty, stanowiąca miąższ węzłów chłonnych, migdałków,… … Słownik języka polskiego
chrząstka — ż III, CMs. chrząstkatce; lm D. chrząstkatek «rodzaj tkanki łącznej, elastyczna tkanka tworząca niektóre części szkieletu kręgowców, zbudowana z komórek chrzęstnych i substancji międzykomórkowej; tkanka chrzęstna» Chrząstka nosa, ucha. Chrząstki… … Słownik języka polskiego
kostnawy — ∆ med. Tkanka kostnawa «odwapniona tkanka kostna» … Słownik języka polskiego
kostny — «powstały, zrobiony, składający się z kości, znajdujący się w kości» Tłuszcz kostny. Mączka kostna. Kręgi kostne. Układ kostny. ∆ anat. Tkanka kostna «twarda tkanka kręgowców tworząca szkielet» ∆ med. Chirurgia kostna «chirurgia zajmująca się… … Słownik języka polskiego
miękisz — m II, D. u, blm 1. «miękka część jakiejkolwiek rzeczy jadalnej» Miękisz chleba. 2. bot. «tkanka roślinna złożona z żywych komórek, w których zachodzą podstawowe procesy biologiczne; tkanka miękiszowa, parenchyma» Miękisz liścia. Miękisz rdzeniowy … Słownik języka polskiego
nabłonek — m III, D. nabłoneknka, N. nabłoneknkiem; lm M. nabłoneknki 1. «tkanka u człowieka i zwierząt zbudowana ze ściśle przylegających komórek, tworzących jedną lub więcej warstw, okrywająca skórę i błony łącznotkankowe wyściełające jamy różnych… … Słownik języka polskiego
parenchyma — ż IV, CMs. parenchymamie, blm 1. bot. «tkanka roślinna składająca się z żywych komórek, w których odbywają się podstawowe procesy biologiczne; miękisz» 2. zool. «tkanka wypełniająca przestrzenie między narządami a ścianą ciała u niższych… … Słownik języka polskiego
pergaminowy — przym. od pergamin a) w zn. 1: Opakowanie pergaminowe. Torebka pergaminowa. ∆ Papier pergaminowy → pergamin w zn. 1 b) w zn. 2: Rękopis pergaminowy. Pergaminowa oprawa książek. ◊ Twarz … Słownik języka polskiego
prążkowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. prążkować (p.) prążkowany w użyciu przym. «mający powierzchnię pokrytą prążkami, mający wzór w kształcie podłużnych, poprzecznych, skośnych itp. paseczków, często różnobarwnych» Prążkowany liść. Prążkowana… … Słownik języka polskiego
