trąbić

trąbić
ndk VIa, \trąbićbię, \trąbićbisz, trąb, \trąbićbił, \trąbićony
1. «dąć w trąbę, w trąbkę; grać na trąbie, na trąbce»

Trąbić na alarm, na trwogę.

Trąbiono na zakończenie polowania.

Trąbić hejnał, pobudkę.

2. pot. «mówić bardzo głośno, powtarzać coś wielokrotnie (zwykle głośno)»

Trąbić komuś prosto w ucho.

Trąbić komuś nad uchem.

3. pot. «rozgłaszać coś, rozpowiadać o czymś»

Trąbić o czymś na cały świat.

4. «o pojeździe mechanicznym lub jego kierowcy: wydawać, dawać sygnał dźwiękowy za pomocą klaksonu (rzadziej trąbki)»

Auto trąbiło bez przerwy.

Trąbił na niesfornych przechodniów.

5. pot. «pić w dużych ilościach (najczęściej napoje alkoholowe)»

Trąbić piwo, wino, wódkę.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • trąbić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, trąbićbię, trąbićbi, trąbićbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dmąc w trąbę lub w trąbkę, powodować powstawanie dźwięku; grać na trąbie lub trąbce : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

  • trấmbă — trîmbă ( be), s.f. – 1. Tăvălug. – 2. Val, vălătuc de pînză sau de stofă. – 3. Rînd, şir, lanţ. sl. trąba vălătuc (Cihac, II, 421; Byhan 339; Conev 61; Rosetti, III, 56). Este dubletul lui drîmbă, s.f. (înv., mulţime grup; instrument muzical),… …   Dicționar Român

  • alarm — m IV, D. u, Ms. alarmmie; lm M. y 1. «sygnał, najczęściej akustyczny, ostrzegający przed niebezpieczeństwem; w wojsku: sygnał lub rozkaz ostrzegający przed niebezpieczeństwem napadu, wzywający do gotowości bojowej; stan gotowości w wypadku… …   Słownik języka polskiego

  • trąbienie — n I rzecz. od trąbić …   Słownik języka polskiego

  • uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • triūbyti — ×triū̃byti, ija ( yja K), ijo ( yjo K) (brus. pyбiць, l. trąbić) KGr418, J, Rtr, NdŽ, KŽ; L 1. intr. SD1181, M pūsti trimitą, dūduoti: Ragu triūbiju SD47. Ituoj triūba ir triū̃bija LzŽ. Pastyrius triū̃bija OZ59. [Kerdžius] turėjo triūbą la …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • na wiwat — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} na cześć kogoś lub czegoś; dając wyraz radości lub uznania dla kogoś, czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trąbić, strzelać, krzyczeć na wiwat. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrąbić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trąbić III {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zatrąbić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}trąbić II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”