- trójkąt
- m IV, D. -a, Ms. \trójkątącie; lm M. -y1. «figura geometryczna złożona z trzech punktów (wierzchołków) płaszczyzny nie leżących na jednej prostej oraz z trzech odcinków (boków) prostoliniowych łączących te punkty»
Zbudować, wykreślić trójkąt.
∆ Trójkąt ostrokątny «trójkąt, którego wszystkie kąty są ostre»∆ Trójkąt prostokątny «trójkąt, którego jeden z kątów jest prosty»∆ Trójkąt rozwartokątny «trójkąt, którego jeden z kątów jest rozwarty»∆ Trójkąt równoboczny «trójkąt, którego wszystkie boki są równe»∆ Trójkąt równoramienny «trójkąt, którego dwa boki są równe»∆ Trójkąt sferyczny «część powierzchni kuli ograniczona łukami trzech kół wielkich; trójkąt kulisty»◊ Trójkąt małżeński «mąż, żona i osoba, z którą jedno z małżonków łączą stosunki miłosne»2. «to, co ma kształt podobny do tej figury geometrycznej»Chusteczka złożona w trójkąt.
Ustawić się w trójkąt.
∆ Trójkąt kreślarski, rysunkowy, → ekierka∆ mors. Trójkąt nawigacyjny «przyrząd z przezroczystej masy plastycznej w kształcie trójkąta równoramiennego, z wyskalowanym kątomierzem i dwiema leżącymi jedna nad drugą podziałkami, zwykle zieloną i czerwoną; służy do wykreślania kursów i namiarów na mapie morskiej»3. muz. «instrument perkusyjny o nieokreślonej wysokości dźwięku, pręt metalowy w kształcie nie domkniętego trójkąta, uderzany metalową lub drewnianą pałeczką, używany w kapelach janczarskich; w okresie klasycyzmu wszedł do orkiestry symfonicznej; triangel»
Słownik języka polskiego . 2013.