Zaprawa murarska dość szybko twardnieje.
Ziemia twardnieje od mrozu.
Czyjeś spojrzenie twardniało.
Twardniał w walce z przeciwnościami.
Słownik języka polskiego . 2013.
twardnieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, twardniećeję, twardniećeje, twardniećniał, twardniećnieli {{/stl 8}}– stwardnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się twardym, sztywnym, tracić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dębieć — ndk III, dębiećeję, dębiećejesz, dębiećej, dębiećbiał, dębiećeli 1. «tracić właściwy smak, właściwą spoistość; twardnieć» Kartofle dębieją. Obiad stygnie i dębieje. 2. «być zdumionym, zaskoczonym i wskutek tego nie móc się poruszyć, odezwać itp.» … Słownik języka polskiego
drewnieć — ndk III, drewniećeje, drewniećniał «stawać się podobnym do drewna, stawać się drewnem; twardnieć» przen. «sztywnieć» Nogi drewnieją ze zmęczenia … Słownik języka polskiego
kostnieć — ndk III, kostniećeję, kostniećejesz, kostniećej, kostniećniał, kostniećnieli «stawać się tkanką kostną; twardnieć» przen. a) «stawać się stałym, trwałym, nie ulegać zmianom» Kostnieć w rutynie zawodowej. b) «marznąć, drętwieć, stygnąć» Kostnieć z … Słownik języka polskiego
krzepnąć — ndk Vc, krzepnąćnę, krzepnąćniesz, krzepnąćnij, krzepł a. krzepnąćnął, krzepnąćpła, krzepnąćpli 1. «przechodzić ze stanu ciekłego w stan stały, galaretowaty, w skrzep; ścinać się, twardnieć» Żywica krzepnie. 2. przestarz. «stawać się krzepkim,… … Słownik języka polskiego
rogowacieć — ndk III, rogowaciećeje, rogowaciećciał «stawać się rogowatym; twardnieć» Naskórek rogowacieje … Słownik języka polskiego
sztywnieć — ndk III, sztywniećeję, sztywniećejesz, sztywniećej, sztywniećniał, sztywniećeli «stawać się sztywnym, tracić sprężystość, giętkość; drętwieć, twardnieć» Ręce, nogi sztywnieją z zimna. Przewody gumowe sztywniały od mrozu. przen. «stawać się… … Słownik języka polskiego
twardnienie — n I rzecz. od twardnieć … Słownik języka polskiego
wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat … Słownik języka polskiego
zasklepiać — ndk I, zasklepiaćam, zasklepiaćasz, zasklepiaćają, zasklepiaćaj, zasklepiaćał, zasklepiaćany zasklepić dk VIa, zasklepiaćpię, zasklepiaćpisz, zasklepiaćsklep, zasklepiaćpił, zasklepiaćpiony 1. «zalepiać, zamurowywać jakiś otwór, wylot czegoś»… … Słownik języka polskiego
