Ptak o pięknym ubarwieniu.
Niestałość ubarwienia kameleona.
Słownik języka polskiego . 2013.
ubarwienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. ubarwić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ubarwienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. ubarwienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} kolor sierści lub skóry zwierząt … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ochronny — «taki, który ochrania, zabezpiecza przed uszkodzeniem, zniszczeniem; taki, który przeciwdziała, zapobiega czemuś» Farba, powłoka ochronna. Kombinezon, fartuch ochronny. Okulary ochronne. Ubranie ochronne. Straż ochronna. Wały ochronne. ∆ Znak… … Słownik języka polskiego
bielak — m III, DB. a, N. bielakkiem; lm M. i zool. «Lepus timidus, zając zmieniający zimą ubarwienie na białe z wyjątkiem końców uszu, zamieszkujący lasy północnej Eurazji i Ameryki Płn.; w Polsce chroniony» … Słownik języka polskiego
chromatofor — m IV, D. a a. u, Ms. chromatofororze; lm M. y 1. bot. chromatofory «barwne ciałka występujące w cytoplazmie komórek większości roślin; plastydy barwne» 2. zool. chromatofory «komórki skóry zawierające barwnik, od których zależy ubarwienie i… … Słownik języka polskiego
godowy — przym. od gody w zn. 2 ∆ biol. Okres godowy «okres poprzedzający u zwierząt kopulację, obejmujący również samą ruję» ∆ Lot godowy «lot owadów, podczas którego następuje zapłodnienie samicy» ∆ Szata godowa «zespół drugorzędnych cech płciowych,… … Słownik języka polskiego
goryl — m I, DB. a; lm M. e. D. i a. ów zool. 1. «Gorilla gorilla, największa małpa z rodziny człekokształtnych, wysokość samca dochodzi do dwu metrów, waga przekracza dwieście kilogramów, ubarwienie włosów brunatnoczarne, twarz, dłonie, podeszwy i… … Słownik języka polskiego
karpieńcokształtny — + zool. karpieńcokształtne «Cyprinodontiformes, rząd ryb kościstych obejmujący liczne gatunki jajorodne lub jajożyworodne, roślinożerne albo odżywiające się robakami i owadami; występują w strefie zwrotnikowej i podzwrotnikowej; ze względu na… … Słownik języka polskiego
koszatka — ż III, CMs. koszatkatce; lm D. koszatkatek zool. «Dryomys nitedula, niewielki gryzoń z rodziny pilchowatych, mający ubarwienie grzbietu brunatnoszare; prowadzi nocny tryb życia, zimę przesypia, żywi się nasionami i owocami; zamieszkuje liściaste… … Słownik języka polskiego
lis — m IV, DB. a, Ms. lisie; lm M. y 1. «Vulpes, zwierzę ssące z rodziny psów, występujące w kilku gatunkach, z których najpospolitszy ma rude ubarwienie i duży ogon; żywi się gryzoniami, ptactwem itp.; żyje w Eurazji, północnej Afryce i w Ameryce Płn … Słownik języka polskiego
łokaś — m I, DB. łokaśasia; lm M. łokaśasie, D. łokaśasi ∆ zool. Łokaś garbatek «Zabrus tenebrioides, chrząszcz z rodziny biegaczy, mający długość około 15 mm, ubarwienie ciemnobrunatne lub czarniawe; owad dorosły żywi się głównie nasionami zbóż;… … Słownik języka polskiego
