Moralna, fizyczna udręka.
Żyć w ciągłej udręce.
Znosić udrękę.
Coś jest dla kogoś wieczną udręką, pasmem udręki.
Słownik języka polskiego . 2013.
udręka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. udrękaęce {{/stl 8}}{{stl 7}} cierpienie wywołane dręczeniem; udręczenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciągła udręka. Znosić różne udręki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
udręka — Stać, być itp. jak posąg udręki zob. posąg 2 … Słownik frazeologiczny
gdybyż — «wzmocniony spójnik gdyby (głównie w zn. 2)» Gdybyż się skończyła wreszcie ta wieczna udręka. Gdybyż przynajmniej ta burza przeszła. Gdybyż to można było się z nią zobaczyć … Słownik języka polskiego
gorycz — ż VI, DCMs. y 1. blm «smak gorzki; gorzkość» Gorycz piołunu. Czuć gorycz w ustach. przen. «rozgoryczenie, rozczarowanie, zniechęcenie, smutek, żal, udręka» Gorycz porażki, zwątpienia. Myśleć, mówić o czymś z goryczą. Utwór pełen goryczy. Serce… … Słownik języka polskiego
krzyż — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «przedmiot w kształcie dwóch przecinających się linii prostych; godło chrześcijaństwa (jako narzędzie męki Jezusa)» Krzyż brzozowy, żelazny. Nagrobek z krzyżem. Przysięgać na krzyż. ∆ archit. Krzyż żebrowy «dwa… … Słownik języka polskiego
męczarnia — ż I, DCMs. męczarniani; lm D. męczarniani (męczarniaarń) «wielkie cierpienie fizyczne albo moralne, dotkliwy ból, udręka» Umierać w męczarniach. Cierpieć, przeżywać, znosić męczarnie. Zadawać komuś męczarnie. Coś sprawia komuś męczarnie … Słownik języka polskiego
męka — ż III, CMs. męce; lm D. mąk 1. «dotkliwe cierpienie fizyczne lub moralne doznawane, przeżywane przez kogoś; katusze» Okropne, piekielne, straszne męki. Męka niepewności, rozstania, zazdrości. Cierpieć, przechodzić, znosić męki. 2. zwykle w lm… … Słownik języka polskiego
mordęga — ż III, CMs. mordęgaędze zwykle blm, pot. «udręka, męczarnia, męka» Życiowa mordęga. Ciągła mordęga z tym dzieciakiem … Słownik języka polskiego
tortura — ż IV, CMs. torturaurze; lm D. torturaur 1. zwykle w lm «cierpienia fizyczne zadawane w celu wymuszenia na oskarżonym zeznań i przyznania się do winy, stosowane powszechnie w średniowieczu, oficjalnie zniesione w XVIII w.; w lm także: zadawanie… … Słownik języka polskiego
udręczenie — n I 1. rzecz. od udręczyć. 2. lm D. udręczenieeń «to, co kogoś dręczy; strapienie, męka, ból, udręka» Na czyjejś twarzy widać, maluje się udręczenie … Słownik języka polskiego
