- ukąszenie
- n I1. rzecz. od ukąsić
Rana od ukąszenia żmii.
2. lm D. \ukąszenieeń«miejsce, gdzie coś kogoś ukąsiło»Ukąszenia goją się trudno.
Słownik języka polskiego . 2013.
ukąszenie
Look at other dictionaries:
ukąszenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. ukąszenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. ukąsić: Na ciele widać było ślady licznych ukąszeń. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żmija — ż I, DCMs. żmii; lm D. żmij 1. «Vipera, gad z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu węży, o płaskiej, sercowatej głowie, wyraźnie oddzielającej się od reszty ciała i występujących w szczęce zębach jadowych, których ukąszenie jest niebezpieczne;… … Słownik języka polskiego
Яблоновский, Феликс — доктор медицины; род. в Варшаве 12 мая 1816 г. По окончании гимназии в Кракове он изучал медицину в Берлинском университете (1833 1837) и за диссертацию: "Nonnulla de scirrho et cancro" (Берлин, 1837) был удостоен степени доктора… … Большая биографическая энциклопедия
niejadowity — «nie zawierający jadu, trucizny; nie wywierający działania trującego; także: nie powodujący zatrucia, nietrujący» Niejadowita wydzielina jakichś owadów. Niejadowite bakterie. Niejadowite ukłucie, ukąszenie. Gad, wąż niejadowity … Słownik języka polskiego
pokąsać — dk I, pokąsaćam, pokąsaćasz, pokąsaćają, pokąsaćaj, pokąsaćał, pokąsaćany «poranić przez ukąszenie; pogryźć» Pies pokąsał przechodnia. Pszczoły pokąsały dzieci. Pokąsał sobie usta z bólu … Słownik języka polskiego
ptasznik — m III, DB. a, N. ptasznikkiem 1. lm M. ptasznikicy, DB. ów «hodowca, sprzedawca ptaków» Kupił u ptasznika dwie papużki. 2. lm MB. i zool. «Avicularia, pająk z rodziny o tej samej nazwie, bardzo duży stawonóg (6 9 cm), jadowity, o gęsto owłosionym … Słownik języka polskiego
śmiertelny — śmiertelnyni 1. «odnoszący się do śmierci, towarzyszący śmierci» Śmiertelny pot. Śmiertelne łoże. Śmiertelne drgawki. ∆ Śmiertelna koszula «koszula wkładana dawniej na skazańców przed wykonaniem wyroku śmierci» 2. «powodujący, przynoszący śmierć … Słownik języka polskiego
tarantula — ż I, DCMs. tarantulali; lm D. tarantulaul «Lycosa apuliae, pająk z grupy pogońców, którego ukąszenie powoduje miejscowy stan zapalny, lecz nie zagraża życiu; występuje w kilku gatunkach w południowej Europie» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
wąż — m II, DB. węża; lm M. węże, D. węży a. wężów 1. «gad lądowy z podrzędu o tej samej nazwie, drapieżny, jajorodny lub żyworodny, o silnie wydłużonym, beznogim ciele pokrytym łuskami; porusza się pełzając» Jadowity wąż. Wąż grzechotnik. Wąż dusiciel … Słownik języka polskiego
ą — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik samogłoski nosowej o barwie {{/stl 7}}{{stl 8}}o {{/stl 8}}{{stl 7}}lub połączeń samogłoski {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
