uniewinniać

uniewinniać
ndk I, \uniewinniaćam, \uniewinniaćasz, \uniewinniaćają, \uniewinniaćaj, \uniewinniaćał, \uniewinniaćany - uniewinnić dk VIa, \uniewinniaćnnię, \uniewinniaćnnisz, \uniewinniaćnnij, \uniewinniaćnnił, \uniewinniaćnniony
«uznawać oskarżonego za niewinnego, uwalniać go od winy i odpowiedzialności prawnej»

Wyrok uniewinniający.

Zostać uniewinnionym.

Uniewinniać oskarżonego z zarzutu oszustwa i kradzieży.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • uniewinniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uniewinniaćam, uniewinniaća, uniewinniaćają, uniewinniaćany {{/stl 8}}– uniewinnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uniewinniaćnnię, uniewinniaćnni, uniewinniaćnnij, uniewinniaćnniony {{/stl 8}}{{stl 7}} stwierdzać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”