- upatrzyć
- dk VIb, \upatrzyćrzę, \upatrzyćrzysz, upatrz, \upatrzyćrzył, \upatrzyćrzony - upatrywać ndk VIIIa, \upatrzyćruję, \upatrzyćrujesz, \upatrzyćruj, \upatrzyćywał, \upatrzyćywany1. zwykle dk «patrząc, obserwując, przyglądając się wyszukać, znaleźć, wybrać kogoś albo coś odpowiedniego, właściwego»
Upatrzyła sobie modny kapelusz.
Upatrzył sobie ładną pannę.
Upatrzył już kogoś do tej roli.
Upatrywał stosownej chwili, aby się niepostrzeżenie wymknąć z sali.
2. «patrząc, obserwując dostrzec coś szczególnego; dopatrzyć się czegoś»W niedyspozycji żołądka upatrywał symptomów poważnej choroby.
Słownik języka polskiego . 2013.