- upomnieć
- dk VIIa, \upomniećnę, \upomniećnisz, \upomniećnij, \upomniećniał, \upomniećnieli, \upomniećniany - upominać ndk I, \upomniećam, \upomniećasz, \upomniećają, \upomniećaj, \upomniećał, \upomniećany«zwrócić komuś uwagę, przywołać kogoś do porządku; przypomnieć komuś o jego obowiązkach; napomnieć, skarcić»
Upomnieć kogoś surowo, łagodnie, taktownie.
Upominać kogoś za nieposłuszeństwo, przewinienie, za złe zachowanie.
Upominać kogoś przy każdej okazji.
upomnieć się - upominać się1. «poprosić o coś, zażądać czegoś; dopomnieć się o coś»Upomnieć się o jedzenie, o zapłatę.
przen.Natura upomina się o swoje prawa.
2. pot. «wstawić, ująć się za kimś»Nikt nie chciał się za nim upomnieć.
Upominać się o swoje dzieci, brata, o męża.
◊ Upomnieć się o czyjąś (swoją) krzywdę «wystąpić w obronie pokrzywdzonego, zażądać zadośćuczynienia, wynagrodzenia za czyjąś (swoją) krzywdę»
Słownik języka polskiego . 2013.