upominać
Look at other dictionaries:
upominać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, upominaćam, upominaća, upominaćają, upominaćany {{/stl 8}}– upomnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, upominaćnę, upominaćni, upominaćniał, upominaćnieli {{/stl 8}}{{stl 7}} zwracać komuś uwagę, przestrzegać przed… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upominać się – upomnieć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przypominając, prosić o coś, żądać, domagać się czegoś, sygnalizować potrzebę czegoś; dopominać się o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Robotnicy coraz częściej upominali się o zaległą… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upominać się — Upomnieć się o czyjąś (swoją) krzywdę zob. krzywda … Słownik frazeologiczny
upomnieć — dk VIIa, upomniećnę, upomniećnisz, upomniećnij, upomniećniał, upomniećnieli, upomniećniany upominać ndk I, upomniećam, upomniećasz, upomniećają, upomniećaj, upomniećał, upomniećany «zwrócić komuś uwagę, przywołać kogoś do porządku; przypomnieć… … Słownik języka polskiego
groch — 1. Coś odbija się, obija się (o coś) jak groch o ścianę «coś nie odnosi skutku, jest daremne»: Czułem, że samym milczeniem zdobył nade mną przewagę, obijały się słowa moje o jego milczenie jak groch o ścianę. W. Myśliwski, Sad. 2. Czuć się jak… … Słownik frazeologiczny
suszyć — pot. Suszyć komuś głowę (o coś) «natrętnie, dokuczliwie kogoś prosić, upominać się wciąż o to samo; naprzykrzać się»: (...) często jechało się w nocy i nie trzeba było iść spać i w końcu, kiedy pożarło się całą wałówkę, można było tak długo… … Słownik frazeologiczny
dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… … Słownik języka polskiego
groch — m III, D. u 1. blm «Pisum, jednoroczna roślina zielna z rodziny motylkowatych, występująca w kilku gatunkach w strefie umiarkowanej; najbardziej znany jest groch siewny, uprawiany ze względu na jadalne owoce (strąki), a także na paszę» Grządka… … Słownik języka polskiego
gromić — ndk VIa, gromićmię, gromićmisz, grom, gromićmił, gromićmiony 1. «ostro upominać, surowo krytykować; strofować, ganić, karcić» Gromić uczniów. Gromić kogoś spojrzeniem, wzrokiem. 2. książk. «zadawać porażkę; zwyciężać, rozbijać» Gromić przeciwnika … Słownik języka polskiego
kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… … Słownik języka polskiego
