urabiać
Look at other dictionaries:
urabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urabiaćam, urabiaća, urabiaćają, urabiaćany {{/stl 8}}– urobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, urabiaćbię, urabiaćbi, urób, urabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urabiać się – urobić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podlegać urabianiu, oddziaływaniu zmieniającemu kształt, formę, strukturę, charakter czegoś; kształtować się, formować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego poczucie wyższości urabiało… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urabiać — pot. Urobić (sobie) ręce (po łokcie) «pracując ciężko, intensywnie, ponad siły, zniszczyć swoje zdrowie; zapracować się»: (...) w tych ciężkich czasach dobrze by mieć niewolnicę, gotową dla ciebie urobić ręce po łokcie. J. Stawiński, Piszczyk.… … Słownik frazeologiczny
urabiać sobie ręce — Bardzo ciężko pracować Eng. To work very hard … Słownik Polskiego slangu
urabiać sobie ręce po łokcie — Bardzo ciężko pracować Eng. To work very hard … Słownik Polskiego slangu
urobić — dk VIa, urobićbię, urobićbisz, urób, urobićbił, urobićbiony urabiać ndk I, urobićam, urobićasz, urobićają, urobićaj, urobićał, urobićany 1. «nadać czemuś określoną formę, postać, określony kształt; uformować, ukształtować» Urobić masę betonową.… … Słownik języka polskiego
przybierać — ndk I, przybieraćam, przybieraćasz, przybieraćają, przybieraćaj, przybieraćał, przybieraćany 1. forma ndk czas. przybrać (p.) 2. górn. «urabiać skałę płonną w czasie wybierania złoża, jeśli wysokość wyrobiska jest większa od grubości złoża» 3.… … Słownik języka polskiego
calizna — ż IV, CMs. caliznaiźnie; lm D. caliznaizn 1. «masyw, pokład skały pozostający w pierwotnej postaci, nie naruszony jeszcze robotami górniczymi» Calizna węglowa, calizna węgla. Kruszyć, urabiać caliznę. przen. «o zwartej, scalonej masie, warstwie… … Słownik języka polskiego
fedrować — ndk IV, fedrowaćruję, fedrowaćrujesz, fedrowaćruj, fedrowaćował, fedrowaćowany górn. «urabiać i wydobywać (węgiel)» Fedrować węgiel. Fedrować w kopalni. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów … Słownik języka polskiego
