- urodzić
- dk VIa, \urodzićdzę, \urodzićdzisz, urodź a. uródź, \urodzićdził, \urodzićdzony1. «o kobietach i samicach zwierząt żyworodnych: wydać z siebie płód, wydać na świat (dziecko, potomka)»
Urodzić córkę, syna.
Żona urodziła bliźnięta.
Suka urodziła czworo szczeniąt.
2. rzad. «o roślinach, glebie: wydać plon, owoce; obrodzić»Pszenica urodziła.
Buraki w tym roku słabo urodziły.
urodzić się «o człowieku, zwierzęciu żyworodnym: zostać wydanym na świat, przyjść na świat; narodzić się»Dziecko urodziło się zdrowe.
Urodziły się im trojaczki.
◊ Jakby się na nowo (na świat) urodził «o kimś, kto się czuje silnym, zdrowym, odrodzonym»◊ W czepku się urodził (w czepku urodzony); urodził się pod dobrą, pomyślną, szczęśliwą gwiazdą «o kimś, kto ma wyjątkowe szczęście, powodzenie w życiu»◊ książk. Urodzić się kimś (np. poetą) «przyjść na świat z jakimiś predyspozycjami (np. poety), upodobaniami itp.»□ Jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim (każdemu) dogodził.przen.Urodził się komuś pomysł, plan, projekt w głowie.
Słownik języka polskiego . 2013.