urywać
Look at other dictionaries:
urywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urywaćam, urywaća, urywaćają, urywaćany {{/stl 8}}– urwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, urywaćwę, urywaćwie, urywaćwij, urywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać coś od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urywać się – urwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać się, odłączać się od czegoś, odpadać od jakiejś całości, odrywać się, zrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rynna się urywa i nie ma jej kto naprawić. Urwał się guzik od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urywać — 1. pot. Urwać kawałek, trochę czasu «zaoszczędzić trochę czasu przeznaczonego na coś» 2. pot. Urwać komuś głowę, posp. łeb «zwymyślać kogoś za coś»: – Znikać mi z oczu, ale to już! Do łóżek, natychmiast do łóżek! – pokrzykiwał. – Gdyby mama o tym … Słownik frazeologiczny
urywać się — pot. Skąd tyś (on) się urwał; z choinki się urwałeś? «o kimś, kto nie orientuje się w sytuacji, kto wystąpił z czymś nieoczekiwanym»: – Panowie, nie ma kto noża? – Skąd żeś się urwał, że pytasz o takie rzeczy? – zagadnął brysio z obstawy. J.… … Słownik frazeologiczny
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… … Słownik języka polskiego
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego
ucinać — ndk I, ucinaćam, ucinaćasz, ucinaćają, ucinaćaj, ucinaćał, ucinaćany forma ndk czas. uciąć (p.) ucinać się rzad. «o drodze, wzgórzu itp.: raptownie zanikać, kończyć się; urywać się» Wzgórze ucinało się raptownie … Słownik języka polskiego
urywanie — I n I rzecz. od urywać, → urwać II «w sposób urywany, z przerwami» Śmiać się urywanie. Dzwonek u drzwi dźwięczał urywanie … Słownik języka polskiego
urywany — imiesł. bierny czas. urywać (p. urwać) urywany w użyciu przym. «o dźwiękach: nie mający ciągłości, krótki, powtarzający się w pewnych odstępach czasu; przerywany» Krótkie, urywane szczekanie. Urywany dźwięk dzwonka. Urywane tony … Słownik języka polskiego
