- uskoczyć
- dk VIb, \uskoczyćczę, \uskoczyćczysz, uskocz, \uskoczyćczył - uskakiwać ndk VIIIb, \uskoczyćkuję, \uskoczyćkujesz, \uskoczyćkuj, \uskoczyćiwał1. «skokiem zmienić zajmowane miejsce, skacząc na inne miejsce uniknąć ciosu, uderzenia, zgniecenia; odskoczyć»
Zdążył uskoczyć w porę.
Uskoczyć przed nadjeżdżającym samochodem.
Bokser uskoczył przed ciosem.
2. geol. «o warstwach skalnych: przesunąć się względem siebie»
Słownik języka polskiego . 2013.