Na starość się ustatkował.
Słownik języka polskiego . 2013.
ustatkować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, ustatkować siękuję się, ustatkować siękuje się {{/stl 8}}{{stl 7}} stać się rozważnym, odpowiedzialnym, uczynić swoje życie spokojniejszym, statecznym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po studiach ustatkował się. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utemperować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} podporządkować się dyscyplinie; rozpocząć spokojne życie; uspokoić się, ustatkować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Utemperował się po wypadku brata. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ustabilizować — dk IV, ustabilizowaćzuję, ustabilizowaćzujesz, ustabilizowaćzuj, ustabilizowaćował, ustabilizowaćowany «doprowadzić do stanu równowagi, ustalić, unormować, uporządkować» Ustabilizowana waluta. Ustabilizowany tryb życia. Ustabilizować ceny.… … Słownik języka polskiego
utemperować — dk IV, utemperowaćruję, utemperowaćrujesz, utemperowaćruj, utemperowaćował, utemperowaćowany «poskromić, zmitygować, okiełznać, uspokoić» Utemperować czyjś wybuchowy charakter. utemperować się «ustatkować się, uspokoić się» Z czasem się… … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
