ustanowić

ustanowić
dk VIa, \ustanowićwię, \ustanowićwisz, \ustanowićnów, \ustanowićwił, \ustanowićwiony - ustanawiać ndk I, \ustanowićam, \ustanowićasz, \ustanowićają, \ustanowićaj, \ustanowićał, \ustanowićany
1. «uczynić coś obowiązującym urzędowo, oficjalnie, wprowadzić w życie, zatwierdzić, uchwalić, postanowić»

Ustanowić prawa, przywileje, opłaty.

Ustanowić stypendium.

Ustanowić jakiś zwyczaj.

Ustanowić święto.

∆ Ustanowić rekord w jakieś dziedzinie «dojść do najlepszego wyniku w danej dziedzinie»
2. «powierzyć komuś jakieś stanowisko; wyznaczyć, mianować kogoś»

Spadkodawca może ustanowić spadkobiercę.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… …   Słownik języka polskiego

  • czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

  • komisarycznie — przysłów. od komisaryczny Ustanowić zwierzchnictwo komisarycznie. Mianować kogoś komisarycznie …   Słownik języka polskiego

  • mianować — ndk a. dk IV, mianowaćnuję, mianowaćnujesz, mianowaćnuj, mianowaćował, mianowaćowany «nadawać, nadać komuś jakąś godność, tytuł; powierzyć komuś jakieś stanowisko; zrobić, ustanowić kogoś kimś; nominować» Mianować kogoś dyrektorem. Mianować kogoś …   Słownik języka polskiego

  • minimum — n VI; lm M. minimumma, D. minimummów «najmniejsza możliwa, niezbędna lub wymagana ilość, wielkość» Minimum wykształcenia. Ograniczyć wydatki do minimum. Podwyższyć minima kwalifikacyjne zawodników. Ustanowić miesięczne minima pracy. Zapewnić… …   Słownik języka polskiego

  • naznaczyć — dk VIb, naznaczyćczę, naznaczyćczysz, naznaczyćznacz, naznaczyćczył, naznaczyćczony naznaczać ndk I, naznaczyćam, naznaczyćasz, naznaczyćają, naznaczyćaj, naznaczyćał, naznaczyćany 1. «opatrzyć coś jakimś znakiem, piętnem, znamieniem itp.;… …   Słownik języka polskiego

  • opiekun — m IV, DB. a, Ms. opiekunnie; lm M. owie a. i, DB. ów «ten, kto się kimś albo czymś opiekuje; osoba sprawująca z ramienia sądu opiekę nad małoletnim lub ubezwłasnowolnionym» Opiekun całej rodziny. Opiekun nieletnich, dzieci, sierot. Opiekun sądowy …   Słownik języka polskiego

  • oznaczyć — dk VIb, oznaczyćczę, oznaczyćczysz, oznacz, oznaczyćczył, oznaczyćczony oznaczać ndk I, oznaczyćam, oznaczyćasz, oznaczyćają, oznaczyćaj, oznaczyćał, oznaczyćany 1. «zrobić (np. postawić, napisać, nakreślić itp.) na czymś znak, opatrzyć coś… …   Słownik języka polskiego

  • podstawić — dk VIa, podstawićwię, podstawićwisz, podstawićstaw, podstawićwił, podstawićwiony podstawiać ndk I, podstawićam, podstawićasz, podstawićają, podstawićaj, podstawićał, podstawićany 1. «umieścić coś pod czymś, poniżej czegoś; podsunąć pod coś;… …   Słownik języka polskiego

  • poprawić — dk VIa, poprawićwię, poprawićwisz, poprawićpraw, poprawićwił, poprawićwiony poprawiać ndk I, poprawićam, poprawićasz, poprawićają, poprawićaj, poprawićał, poprawićany 1. «doprowadzić do porządku, przywrócić właściwą postać; wyrównać, ułożyć,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”