- ustawić
- dk VIa, \ustawićwię, \ustawićwisz, ustaw, \ustawićwił, \ustawićwiony - ustawiać ndk I, \ustawićam, \ustawićasz, \ustawićają, \ustawićaj, \ustawićał, \ustawićany1. «stawiając umieścić na czymś jakiś przedmiot w określonej pozycji; rzadziej: postawić kogoś w jakimś miejscu, w pewnej pozycji»
Ustawić stół na środku pokoju.
Ustawić fotel przy ścianie.
◊ pot. Ustawić kogoś a. ustawić kogoś dobrze, źle w życiu, w pracy «przyczynić się do stworzenia komuś dobrej lub złej, niekorzystnej sytuacji, pokierować tak czyimiś sprawami, że ktoś może lub nie może osiągnąć korzyści, może wiele lub niewiele zdziałać»2. «w odniesieniu do wielu osób lub rzeczy: postawić w określonym porządku, szyku; rozmieścić, rozstawić, uporządkować»Ustawić książki na półce.
Ustawić meble w pokoju.
Ustawić figury na szachownicy.
Ustawić gości parami.
Ustawić żołnierzy czwórkami, w dwuszeregu albo w dwuszereg, w kolumnę.
Ustawić kolumny do marszu, do defilady.
3. «zestawić w całość, zbudować, wznieść; skonstruować, zmontować»Ustawić namioty.
Ustawić rusztowania.
4. «nadać czemuś właściwy kierunek w stosunku do czegoś, spowodować funkcjonowanie w określony sposób jakiegoś urządzenia (mechanizmu, aparatu); nastawić, wyregulować»Ustawić antenę, żagle.
5. środ. «o aktorze, reżyserze: ująć, zinterpretować w pewien sposób daną rolę»Reżyser ustawił dobrze rolę księżnej.
ustawić się - ustawiać się1. «stanąć gdzieś w określony sposób; zwykle o wielu osobach: stanąć w pewnym szyku, porządku»Ustawić się czwórkami, w dwuszeregu.
Ustawić się w kolejce do kasy.
Uczniowie ustawili się przed szkołą.
◊ Ustawić się dobrze a. źle w życiu, w pracy «pokierować swymi sprawami dobrze lub źle, stworzyć sobie sprzyjające warunki, dogodną sytuację zawodową, życiową lub złą sytuację, niekorzystne warunki»2. «przyjąć określoną pozycję, kierunek w stosunku do czegoś, pod wpływem czegoś; nastawić się»
Słownik języka polskiego . 2013.