- ustawiczny
- \ustawicznyni«ciągły, nieustanny; stały»
Ustawiczna praca.
Ustawiczne kłopoty.
Ustawiczne zmartwienia.
Ustawiczne walki.
Ustawiczni malkontenci.
Słownik języka polskiego . 2013.
ustawiczny
Look at other dictionaries:
ustawiczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} trwający ciągle, długo, przewlekły, nieustanny, stały, niekończący się, powtarzający się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ustawiczny strach, lęk, niepewność. Ustawiczne problemy, troski. Ustawiczne wojny.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciągły — 1. «dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny; stale się powtarzający, stały» Dźwięki ciągłe. Praca, produkcja ciągła. Ciągły ruch. Ciągłe podróże, zabawy. Ciągły ogień artyleryjski. Działanie,… … Słownik języka polskiego
nieprzerwany — 1. «trwający stale, bez przerw; stale istniejący, nieustanny, ustawiczny» Spać nieprzerwanym snem. 2. «nie mający przerw przestrzennych, ciągły, jednolity» Nieprzerwany sznur pojazdów. Woda płynęła nieprzerwanym strumieniem … Słownik języka polskiego
nieustający — «trwający ciągle, bez przerw przez dłuższy czas; ustawiczny, ciągły, stały, nieustanny» Nieustający hałas. Nieustający ból. ◊ pot. Nieustające zdrowie! «zwyczajowa formułka wypowiadana przy wznoszeniu kolejnych toastów» … Słownik języka polskiego
nieustanny — «trwający ciągle, bez przerw; stały, ustawiczny, ciągły, nieustający» Nieustanny gwar. Nieustanny szum morza. Nieustanne rozmowy, prośby. Nieustanny deszcz … Słownik języka polskiego
permanentny — książk. «nieprzerwanie trwający, ciągnący się bez przerwy; ustawiczny, trwały, ciągły» Permanentny deszcz. Permanentne narzekanie, biadolenie. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
pośpiech — m III, D. u, blm «szybkie, śpieszne działanie; śpieszenie się» Nerwowy, gorączkowy, ustawiczny pośpiech. Naglić do pośpiechu. Robić coś w pośpiechu, bez pośpiechu … Słownik języka polskiego
ustawicznie — przysłów. od ustawiczny Ustawicznie narzekać, martwić się, niepokoić się. Ktoś jest ustawicznie zmęczony, chory … Słownik języka polskiego
wiekuisty — książk. podn. 1. «nieograniczony w czasie, istniejący, trwający zawsze; nieśmiertelny, nieskończony, wieczny (używane tylko w odniesieniu do życia pozagrobowego)» Wiekuista chwała. Wiekuiste szczęście. ∆ rel. Światłość wiekuista «według wierzeń… … Słownik języka polskiego
ustaunas — ×ustaũnas, à (l. ustawiczny) adj. (4) nuolatinis: Aš pas savo poną esu ustaũnas darbininkas Šln … Dictionary of the Lithuanian Language
