- usunąć
- dk Vb, \usunąćnę, \usunąćniesz, usuń, \usunąćnął, \usunąćnęła, \usunąćnęli, \usunąćnięty - usuwać ndk I, \usunąćam, \usunąćasz, \usunąćają, \usunąćaj, \usunąćał, \usunąćany1. «zabrać coś skąd, aby nie zawadzało, aby zrobić miejsce; uprzątnąć, odsunąć, odstawić na bok»
Usunąć gruzy.
Usuwać rumowisko.
Usunąć kamień z drogi.
Usunąć meble z pokoju.
∆ Usunąć ząb «wyrwać ząb»◊ Usunąć kogoś, coś w cień, na drugi plan «sprawić, że coś traci na znaczeniu, zepchnąć kogoś, coś do podrzędnej roli»przen.Usunąć zło, przyczynę zła.
Usuwać błędy, niedociągnięcia, usterki.
2. «oddalić kogoś skądś, pozbawić możności przebywania gdzieś, ewakuować»Usunąć ludzi z miasta, z walącego się domu.
3. «pozbawić kogoś zajmowanego stanowiska, urzędu, zwolnić z pracy; odprawić, wydalić»Usunąć kogoś ze szkoły, z organizacji.
Usunąć kogoś z dyrektorstwa.
usunąć się - usuwać się1. «oddalić się skąd, odstąpić, odejść na inne miejsce, cofnąć się, żeby zrobić miejsce; odsunąć się»Usunąć się na bok.
Usunąć się od drzwi, z przejścia.
Usunąć się przed napierającym tłumem, przed rozpędzonymi końmi.
2. «zerwać stosunki, związki z czymś, przestać brać w czymś udział; ustąpić, wycofać się»Usunąć się od spraw publicznych, z życia towarzyskiego.
Usunąć się w zacisze domowe.
3. «osunąć się, osiąść, opaść»Ziemia usuwała się spod nóg.
◊ Grunt, ziemia usuwa się komuś spod nóg «czyjaś sytuacja zaczyna się stawać niepewna»
Słownik języka polskiego . 2013.