- uśmiechać się
- ndk I, \uśmiechać sięam się, \uśmiechać sięasz się, \uśmiechać sięają się, \uśmiechać sięaj się, \uśmiechać sięał się - uśmiechnąć się dk Va, \uśmiechać sięnę się, \uśmiechać sięniesz się, \uśmiechać sięnij się, \uśmiechać sięnął się, \uśmiechać sięnęła się, \uśmiechać sięnęli się, \uśmiechać sięnąwszy się«reagować na coś uśmiechem, mieć uśmiech na twarzy»
Uśmiechać się czule, przyjaźnie, serdecznie.
Uśmiechać się promiennie, wesoło.
Uśmiechać się lekceważąco, ironicznie, kpiąco, sceptycznie.
Uśmiechać się z satysfakcją.
Uśmiechać się z przymusem.
Uśmiechać się na myśl o kimś, o czymś, na widok kogoś, czegoś.
Uśmiechać się przez łzy.
◊ Coś się komuś uśmiecha, częściej w formie zaprzeczonej: coś się komuś nie (bardzo) uśmiecha, wcale się nie uśmiecha «coś komuś wydaje się nęcące, podoba się komuś; coś komuś nie podoba się, ktoś nie bardzo chce, wcale nie chce czegoś»◊ Fortuna, los, szczęście uśmiecha się do kogoś «różne sprawy, wydarzenia układają się szczęśliwie dla kogoś, komuś się powodzi, szczęści się»◊ Uśmiechać się blado «uśmiechać się lekko, niewyraźnie, od niechcenia»◊ Uśmiechać się pod wąsem, pod nosem «uśmiechać się słabo, dyskretnie»
Słownik języka polskiego . 2013.